ပညာေရးဆုိတာ ပန္းတုိင္တစ္ခုမဟုတ္ဘူး၊ ပန္းတုိင္းကုိအေရာက္လွမ္းဖုိ႔ နည္းလမ္းတစ္ခုသာျဖစ္တယ္

ပညာေရးဆုိတာ ပန္းတုိင္တစ္ခုမဟုတ္ဘူး၊ ပန္းတုိင္ကုိေရာက္ေအာင္သြားဖုိ႔ နည္းလမ္းတစ္ခုသာျဖစ္တယ္။ တနည္းအားျဖင့္ဆုိရလွ်င္ က်ဳပ္တုိ႔ ကေလးေတြကုိ ပညာသင္ေပးတာဟာ သူတုိ႔ပညာတတ္ဖုိ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္အတြက္မွ်သာ မဟုတ္ပါဘူး၊ က်ဳပ္တုိ႔ရည္ရြယ္ခ်က္က ဘ၀မွာသူတုိ႔ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔ေစဖုိ႔အတြက္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကုိ သေဘာေပါက္တာနဲ႔ က်ဳပ္တုိ႔ ကေလးေတြရဲ့ဘ၀အတြက္ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈကုိျဖစ္ေစတဲ့ ပညာေရးစနစ္တစ္ခုကုိ ေရြးခ်ယ္ဖုိ႔ အလြန္အေရးပါတယ္ဆုိတာကုိ သေဘာေပါက္ၾကမွာပါ။ ကုိယ္ေတြ႔ရွိသိျမင္ထားတဲ့ ကနဦးစပညာေရးစနစ္ကုိ ေရြးခ်ယ္ရုံမွ် သုိ႔မဟုတ္ အမွန္တကယ္ သင့္ေလွ်ာ္မွန္ကန္မႈ ရွိမရွိကုိသိရန္ စူးစမ္းဆင္ျခင္မႈမပါဘဲ ေရွးေဟာင္းပညာေရး စနစ္တစ္ခုကုိ ဆက္လက္ဆည္းပူးရုံမွ်ဟာ လုံးေလာက္မႈ မရွိလွပါဘူး။

မ်က္ေမွာက္ေခတ္ႏုိင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ဆင္းရဲ၊ ခ်မ္းသာ၊ လူေပၚ၊ လူညံ့မေရြး အကုန္သူအတြက္ အခမဲ့ ပညာေရးစနစ္ဟာ လူ႕ေဘာင္အဖဲြ႕အစည္းရဲ့ျပႆနာမ်ားကုိေျဖရွင္းေပးႏုိင္ျပီး၊ ျပီးျပည့္စုံတဲ့ႏုိင္ငံႏွင့္လူမ်ိဳး တစ္ခုကုိ တည္ေဆာက္ေပးႏုိင္တယ္ဆုိတဲ့စဥ္းစားေတြးေခၚမႈက ေရပန္းစားေနတာ အခ်ိန္ေတာ္ၾကာေနပါျပီ။ ဒါေပမယ့္ လူတုိင္း အတြက္အခမဲ့ပညာေရးဟာ လုံေလာက္မႈ (ျပည့္စုံမႈ)မရွိဘူးဆုိတာကုိ က်ဳပ္တုိ႔ သိျမင္ျပီးပါျပီ။ အဲဒီလုိႏုိင္ငံမ်ိဳးေတြမွာ တကၠသုိလ္ဘြဲ႔ဒီဂရီရထားတဲ့လူဦးေတြဟာ သူတုိ႔အတြက္ျဖည့္ဆည္းေပးႏုိင္တဲ့ အလုပ္အေရအတြက္ေတြထက္ မ်ားျပားေန တာကုိ က်ဳပ္တုိ႔ေတြ႔ရွိရပါတယ္။ သူတုိ႔ရဲ့ဘြဲ႔ဒီဂရီေတြေၾကာင့္ သူတုိ႔က နိမ့္တယ္ထင္တဲ့အလုပ္ေတြကုိလုပ္ဖုိ႔ သူတုိ႔ဟာ ျငင္းဆန္လာၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီလုိႏုိင္ငံမ်ဳိးေတြမွာ လက္ေတြနဲ႔လုပ္ရတဲ့အလုပ္ (ဥပမာ-သန္႔၇ွင္းေရးအလုပ္၊ လက္သမားအလုပ္စသည္)ကုိ ညစ္ပတ္တယ္၊ ရွက္စရာေကာင္းတယ္လုိ႔ ထင္ျမင္ယူဆလာၾကပါေတာ့တယ္။

ဒါေပမယ့္ လုံး၀ပညာမတတ္တဲ့ လယ္သမားတစ္ေယာက္ရဲ့အလုပ္ဟာ ပါေမာကၡတစ္ေယာက္ရဲ့ အလုပ္ထက္ ပုိမုိအေရးပါတယ္ဆုိတာကုိ နားလည္သေဘာေပါက္ဖုိ႔ က်ဳပ္တုိ႔ခဏေလာက္ စဥ္းစားၾကည့္ရပါမယ္။ က်ဳပ္တုိ႔ ပညာမတတ္ဘဲ အသက္ရွင္သန္ေနထုိင္ႏုိင္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ စားစရာ (အစားအစာ) မရွိရင္ေတာ့ က်ဳပ္တုိ႔ေသသြားပါမယ္။ က်ဳပ္တုိ႔ရဲ့ လမ္းေတြကုိ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္မည့္သူ၊ က်ဳပ္တုိ႔အိမ္ေတြက အမႈိက္ပုံေတြကုိရွင္းပစ္မည့္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် မရွိေတာ့ဘူးဆုိရင္ က်ဳပ္တုိ႔ျမိဳ႕ေတြမွာ ဆုိး၀ါးတဲ့ေရာဂါဘယေတြကုိ က်ဳပ္တုိ႔ ရၾကေတာ့မွာေပ့ါ။ လူတုိင္းက အဆုိပါ အလုပ္မ်ိဳးကုိလုပ္ဖုိ႔ ရွက္ေၾကာက္ေနလုိ႔ ျပည္သူ႕၀န္းထမ္းအလုပ္သမားေတြမရွိေတာ့တဲ့ႏုိင္ငံေတြမွာ ပါေမာကၡေတြဟာ သူတုိ႔ရဲ့အိမ္မႈကိစၥအလုပ္ေတြကုိ လုပ္ရင္း သူတုိ႔အခ်ိန္ေတြကုိ ျဖဳန္းတီးပစ္ၾကရပါမယ္။

တကယ္ေတာ့ က်ဳပ္တုိ႔အားလုံး (လူတုိင္း) ပညာတတ္ရမယ္လုိ႔ဆုိတဲ့အခါမွာ က်ဳပ္တုိ႔အားလုံး (လူတုိင္း) တစ္နည္းနည္းနဲ႔ ပညာတတ္ေနရပါမယ္လုိ႔ဆုိလုိပါတယ္၊____ဦးစြာပထမ က်ဳပ္တုိ႔ဦးေႏွာက္နဲ႔အသိဥာဏ္မွာ အဆင္ေျပတဲ့ မည္သည့္အလုပ္မ်ိဴးကုိမဆုိ က်ဳပ္တုိ႔ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ရပါမယ္၊ ဒုတိယအေနျဖင့္ အလုပ္တုိင္းဟာ လူ႔ေဘာင္အဖြဲ႔အစည္း အတြက္ လုိအပ္မႈရွိေနတယ္ဆုိတာကုိေရာ၊ ကုိယ့္အလုပ္ကုိ ရွက္ေၾကာက္တတ္တာ၊ သူမ်ားရဲ့အလုပ္ကုိ အထင္အျမင္ေသး တတ္တာမ်ိဳးဟာ အလြန္တရာမွ ဆုိး၀ါးလွပါတယ္ဆုိတာကုိပါ နားလည္သေဘာေပါက္ေနရပါမယ္။ အဲဒီလုိပညာမ်ိဳးကုိသာ လူ႔ေဘာင္အဖြဲ႔ အစည္းအတြက္ တန္ဖုိးရွိတယ္လုိ႔ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။ ။

မူရင္း --တကၠသုိလ္ျပဌာန္းစာအုပ္တစ္ခုမွ သင္ခန္းစာတစ္ခုကုိ ဘာသာျပန္ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ၾကက္ကေလးနဲ႔ ဘဲကေလး

ၾကင္ဦးစ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦး ညေနစာ ထမင္းစာျပီးတဲ့အခါ သာယာလပတဲ့့ ေႏြရာသီညေနခင္းေလးတစ္ခုတြင္ ေတာထဲကုိ အတူတကြလမ္းေလွ်ာက္ ထြက္လာၾကတယ္။ သူတုိ႔ႏွစ္ဦးဟာ ဟုိး အေ၀းက ‘‘--ကြက္-ခ္-ကြက္-ခ္’’ ဆုိတဲ့ အသံတစ္ခုကုိ မၾကားမီအခ်ိန္တုန္းက ႏွစ္ေယာက္သားအတူရွိေနခြင့္ရတဲ့ အလြန္ၾကည္ႏူးစရာ အခ်ိန္ ေလးကုိ ပုိင္ဆုိင္ထားၾကတာေပ့ါ။

‘‘-နားေထာင္ပါဦး--ဒါဟာ ၾကက္ကေလး (ဒီအသံဟာ ၾကက္ကေလး အသံ) ျဖစ္ရမယ္- ‘‘လုိ႔ ဇနီးသည္က ေျပာလုိက္တယ္။

‘‘-မဟုတ္ဘူး၊ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး၊ ဒါဟာ ဘဲေလးပဲ ျဖစ္ရမယ္-‘‘-လုိ႔ ခင္ပြန္းသည္က ေျပာျပန္တယ္။

‘‘-အာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဒါဟာ ၾကက္ကေလးဆုိတာ တုိ႔ေသခ်ာသိပါတယ္-‘‘လုိ႔ ဇနီးသည္က ဆုိျပန္တယ္။

‘‘မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး၊ ၾကက္ေတြက -ေကာ့-ခ္-ေဒါ၀္ လ္-ဒူး၀္-လုိ႔ပဲ ေအာ္သြားတာ၊ ဘဲေတြက-ကြက္-ခ္-ကြက္-ခ္‘‘ ဆုိျပီးေတာ့ ေအာ္သြားတာပါကြာ။ ဒါဟာ ဘဲတစ္ေကာင္ပါ၊ အခ်စ္ေလးရာဆုိျပီး‘‘ အမ်ိဳးသားက က်ိန္းစပ္စပ္ဟန္ေလးနဲ႔ ေျပာလုိက္တယ္။

‘‘-ကြက္-ခ္-ကြက္-ခ္-‘‘ ဆုိျပီး အသံက ထပ္ထြက္လာျပန္ေရာ။

‘‘-ေဟာ၊ ေတြ႔လား၊ ဒါဟာ ဘဲပဲေပ့ါကြာ-‘‘ လုိ႔ သူက ဆုိလာျပန္တယ္။

‘‘မဟုတ္ပါဘူးဆုိေန--ေမာင္ကလဲ၊ ဒါဟာ ၾကက္ပါဆုိ၊ သူမ်ားက အေကာင္းေျပာေနတာေနာ္-‘‘လုိ႔ အမ်ိဳးသမီးက ဖေနာင့္ေဆာင့္ျပီးေတာ့ ေျပာလာျပန္တယ္။

‘‘-နားေထာင္စမ္းပါဦး မိန္းမရာ။ ဒါ--ဟာ-- တကယ့္ကုိ--ဘဲ---ကြ၊ --ဘဲ--။ မင္း- သိ္ရဲ့လား-‘‘လို႔ အမ်ိဴးသားက ေဒါသတၾကီး ေျပာလုိက္ေတာ့တယ္။

‘‘-ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ ၾကက္ပဲကြာ-‘‘လုိ႔ သူ႔မိန္းမက ျပန္ကန္႕ကြက္ျပန္တယ္။

‘‘ဟ-အဲဒါ ဘဲေလကြာ၊ ဘဲ၊ မင္း--မင္း----‘‘

ျပီးေတာ့-ကြက္--ခ္--ကြက္--ခ္-လုိ႕အသံက ထပ္ထြက္လာတယ္၊ သူ မေျပာသင့္တဲ့ဟာကုိ မေျပာမိခင္မွာ---

မိန္းမျဖစ္သူက မ်က္ရဲေတြ၀ဲျပီးေတာ့‘‘-ဒါေပမယ့္--အဲဒါ ၾကက္ပဲကြာ-‘‘တဲ့။

ခင္ပြန္းသည္က မ်က္ရည္ေတြ တလိပ္လိပ္တက္လာေနတဲ့ သူ႔မိန္းမရဲ့ မ်က္၀န္းေလးကုိ ေတြ႔သြားတယ္။

ေနာက္ေတာ့ သူက သူ႔မိန္းမကုိ ဘာလုိ႔ သူလက္ထပ္ယူထားခဲ့လဲဆုိတဲ့အေၾကာင္းရင္းကုိ ျပန္သတိရသြား တာေပ့ါ။ သူမ်က္ႏွာထားေတြ ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသြားျပီး ျငင္သာစြာ ေျပာလုိက္တယ္-‘‘-ေမာင္ ေတာင္းပါတယ္၊ အခ်စ္ေလးရယ္--ေဆာ္ရီးပါကြာ၊ အခ်စ္ေလး မွန္တယ္လုိ႔ပဲ ေမာင္ထင္ပါတယ္။ အဲဒါ ၾကက္ကေလး တစ္ေကာင္ပါပဲ ‘‘ ။

‘‘-ေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊ ခ်စ္ရတဲ့ ေမာင္ရယ္-‘‘ လုိ႔ သူ႕မိန္းမက သူ႔ရဲ့လက္ေလးေတြကုိ ဖ်စ္ညွစ္ရင္း ဆုိလာတယ္။

သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္သား ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္နဲ႔ လက္ဆက္ေလွ်ာက္သြားတဲ့အခါမွာေတာ့ ‘‘-ကြက္--ခ္-ကြက္-ခ္‘‘ဆုိတဲ့ အသံက ေတာအုပ္တစ္ခုလုံးကုိ ျဖတ္သန္းကာသြားပါေလရဲ့။

ဒီပုံျပင္ေလးရဲ့ အဓိကအခ်က္ကေတာ့ ခင္ပြန္းသည္ ေနာက္ဆုံးမွာ သေဘာေပါက္သြားတာက --အဲဒါဟာ ၾကက္ျဖစ္ျဖစ္၊ ဘဲျဖစ္ျဖစ္- ဘယ္သူဂရုစုိက္မွာလဲ--။ ပုိမုိအေရးၾကီးတာက သူတုိ႔ႏွစ္ဦးရဲ့ သဟဇာတျဖစ္ဖုိ႔၊ ႏွစ္ဦးသား ေႏြရာသီညေနခင္းေလးမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္လမ္းေလွ်ာက္ႏုိင္ဖုိ႔ပါပဲ။

ဘာမွ အေရးမၾကီးတဲ့ကိစၥရပ္ေတြေၾကာင့္ ျပိဳကြဲသြားတဲ့အိမ္ေထာင္သည္ေပါင္း ဘယ္ေလာက္မ်ားေနျပီလဲ။ ကြာရွင္းျပတ္စဲသြားသူေတြ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ကမ်ား--ၾကက္ သုိ႔မဟုတ္ ဘဲ ကိစၥကုိ ကုိးကားေျဖရွင္း ၾကသလဲ။

ဒီပုံျပင္ေလးကုိ က်ဳပ္တုိ႔သေဘာေပါက္တယ္ဆုိရင္ က်ဳပ္တုိ႔ရဲ့ ဦးစားေပးရမည့္ကိစၥေတြကုိ က်ဴပ္တုိ႔ သတိရ ၾကမွာပါ။ အိမ္ေထာင္ေရးဟာ အဲဒီၾကက္ကေလးလား ဘဲကေလးလားဆုိတာနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ မွန္ကန္မႈထက္ ပုိမုိအေရးၾကီးလွပါတယ္။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ဳပ္တုိ႔ မွန္တယ္၊ ေနာက္မွ က်ဴပ္တုိ႔မွားသြားတယ္ဆုိတာ သိရွိလုိက္ရတာေတြကုိ က်ဴပ္တုိ႔ ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္ေလာက္မ်ား လုံး၀၊ ေသေသခ်ာခ်ာ၊ အခုိင္အမာ ယုံၾကည္ဖူး ၾကျပီလဲ။ ဘယ္သူ သိႏုိင္မလဲေနာ္။ ဒါဟာ မ်ိဳးဗီဇအလုိက္ အထူးျပဳ(မြမ္းမံ)ခံထားရတဲ့ ဘဲသံေပါက္တဲ့ ၾကက္ကေလးတစ္ေကာင္းပဲျဖစ္မွာေပ့ါ !

မူရင္း--The Chicken and the Duck told by Ajahn Chah of Thailand, written by Ajahn Brahm

Mahayana Theory of Emptiness or void: Suññata

The theory of emptiness is the most important concept in Mahayana Buddhism. It is called Sunyata in Sanskrit, which means emptiness. This theory is a development of the argument against the theory of Atman. In other words, it comes out of the philosophical discussion on the Dhamma. It was introduced by Ven. Nagajuna. There is no place for a theory of soul in Buddhism. It is a distinguished aspect of Buddhism.

At the time of the Buddha, the theory of soul deeply rooted in the hearts of people. This theory can be found in Brahmanism, Jainism and any other sets like Ājivaka and Jaṭila. It plays an important role in Brahmanism. They believe that there are two kinds of soul—universal soul (Brahma Atma), and individual soul (Jīva Atma). According to Buddhism, there is no such soul as believed by Brahmanism. The Buddha had to preach five ascetics a discourse called ‘Anattalakkhana Sutta’ in order to make them understand that there is no soul. Then and there the Buddha divided human beings into five aggregates as Rūpa, Vedanā, Saññā, Saṅkkhāra and Viññāna, explaining the five ascetics that there is no soul inside and outside of the body. After that, the ascetics understood the truth and attained Arahatship. The Buddha also expounded three characteristics known as Tilakkhana to establish the theory of no-soul. A new concept of Impermanence, Suffering and No-soul was introduced by the Buddha. Actually, this theory was a great challenge for religious leaders who mostly believed in soul at that time.

In the Chachakkha Sutta of Majjimanikāya, a man is analyzed into six parts and then each part is shown to undergo the Impermanence, Suffering and No-soul. It is stated that as long as Rūpa exists, there is nothing but suffering throughout existences. There is no doubt that all five aggregates are subject to change and suffering. Nothing is permanent. The theory of No-soul is clearly explained in the Anattalakkhana Sutta. In the Arahanta Sutta of Samyuttanikāya, it is also mentioned that if everything is impermanent and suffering, then there is no soul. It is nothing but No-soul. In this way, the Buddha rejected the theory of soul and established that of No-soul. Now we can find an initial stage to develop the theory of emptiness. These no-soul theory is connected with void called Sunyata.

Ven. Nāgārjuna introduced the theory of emptiness based on this early Buddhist discourses. He got this emptiness theory from the Abhidhammic philosophical discussion. At that time, many scholars from different sets like Sarvasthikavāda and Sautrantikavāda and so on, argued and discussed Dhamma concepts. Through this procedure, Ven. Nāgarjuna established this theory: everything is empty. Some scholars said that the real inventor of the theory of emptiness is Sautrantika. In this case, they give a simile that the Sautrantika took off the clothes to take bath in the bath room. At that time, Ven. Nāgarjuna found their clothes and put them on while they were taking bath. Ven. Nāgarjuna mentioned that there is no soul in the conditioned or unconditioned things. We cannot describe things as soul in this world. So, everything is empty. In this way, he built up the theory of emptiness called Sunyata. It is said in the Dhammapada that ‘All dhammas are no-soul–sabbe dhammā anattā–. Here, the word ‘Dhamma’ means Sankhata and Asankhata. There is therefore no soul not only in the conditioned things but also in the unconditioned things. Thus, he elaborated on his reasons for that theory.

The theory of emptiness can be found in the dependent co-origination known as Paticcasamuppāda. According to this, all things are conditioned and interrelated to each other. Nothing exists independently. This is the emptiness of independent existences. It said in Heart Sutra that the Bodhisattva Avalokitesvara says that form, feeling, perception, volition and consciousness are void and empty. In order to understand the concept of Sunyata, Nāgarjuna explained Mādhyāma or central philosophy. It is said that Middle Path and Sunyata are synonym for Mādhyāma. Nāgarjuna says Paticcasamuppāda means Sunyata. Whatever paticcasamuppāda is there, we call it Sunyata or voidness or emptiness.

In brief, according to Mahāyāna, everything is empty–sabbam sunyam–. Everything is void because everything is relative. ‘Everything is void (sunya)’ means there is nothing to be taken as substance or soul in the world. Everything is independent and connected with causes and conditions. In the Mahāyāna Buddhism the theory of emptiness is very important concept. If you clearly understand this Emptiness Theory of Mahayana, you will feel happy and pleased with their idea, too. It is very close to the Paticcasamuppada, and Atthingika Magga, the Noble Eightfold Path, because this theory is based on both of them.

စိတ္ကစဥ့္ကလ်ားျဖစ္စဥ္မ်ားႏွင့္ မိခင္၀မ္း(ဗုိက္)

တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြဟာ ငယ္စဥ္ကာလတုန္းက စိတ္ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ စိတ္ေရာဂါသည္ေတြ ျဖစ္လာၾကတယ္ဆိုတဲ့ ေယဘုယ် ယုံၾကည္မႈတစ္ခုရွိပါတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕လူေတြဟာ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ သုိ႔မဟုတ္ လူလားေျမာက္စအရြယ္ကာလမွာ စိတ္ဒဏ္ရာေတြကုိ ေတြ႔ၾကဳံခံစားခဲ့ၾကရလုိ႔ စိတ္ေရာဂါသည္ေတြ ျဖစ္လာၾကတယ္ဆုိတာကုိလည္း သုေတသနမ်ားစြာက ေဖာ္ထုတ္ျပသျပီးပါျပီ။

ဖရြိဳက္ရဲ့ စိတ္ပညာအယူအဆကုိလုိက္နာသူေတြကေတာ့ စိတ္ဒဏ္ဒဏ္ခ်က္ေတြကုိျဖစ္ေစတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြဟာ စိတ္ကစဥ့္ကလ်ားျဖစ္ရျခင္းရဲ့ အဓိကအေၾကာင္းတရားမ်ားျဖစ္တယ္လုိ႔ ယုံၾကည္ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေလ့လာခ်က္အရဆုိရင္ေတာ့ စိတ္ေရာဂါျဖစ္ေစတဲ့အရာေတြဟာ အဲဒီလုိ သီျခား(ထူးျခားတဲ့) ျဖစ္စဥ္မ်ား မဟုတ္ပါဘူး၊ အဲဒီျဖစ္ပ်က္မႈေတြကုိ မွတ္ထားတဲ့မွတ္ဥာဏ္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အျဖစ္အပ်က္ေတြက ေၾကာက္ရြ႕ံခံစားမႈေတြကုိ တုိးပြားေစတယ္ဆုိရင္ အဲဒါဟာ သူ႔သႏၱာန္မွာ ေၾကာက္ရြံ႕မႈ ကိန္းေနေသးတဲ့ မွတ္ဥာဏ္ေတြျဖစ္ပါတယ္။

စိတ္ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ ခံစားမႈနဲ႔ုဆုိင္တဲ့ မွတ္ဥာဏ္မ်ားဟာ ပူပန္တတ္သူရဲ့ စိတ္ထဲမွာ ကိန္းေနတုန္းပါပဲ။ လြယ္လြယ္ကူကူ ျပန္လည္ သတိရမွတ္မိႏုိင္တဲ့ မွတ္ဥာဏ္တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ သိစိတ္မွာတည္ရွိေနတဲ့ မွတ္ဥာဏ္မ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မသိစိတ္ထဲကိန္းေနတဲ့ မွတ္ဥာဏ္တစ္ခ်ိဳ႕ကုိေတာ့ လြယ္လြယ္နဲ႔ ျပန္သတိ မရႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ မွတ္ဥာဏ္ဆုိတာကုိ သိစိတ္ဆုိင္ရာမွတ္ဥာဏ္နဲ႔ မသိစိတ္ဆုိင္ရာမွတ္ဥာဏ္လုိ႔ အုပ္စုႏွစ္ခု ခြဲျခားသတ္မွတ္ႏုိင္ပါတယ္။

နဂိုမူလျဖစ္ပ်က္မႈႏွင့္ဆက္စပ္ေသာ စိတ္ခံစားမႈမ်ားကုိ သယ္ေဆာင္ေပးတဲ့ သိစိတ္မွတ္ဥာဏ္ကုိ ျပန္လည္ သတိရဖုိ႔ဆုိတာ လြယ္ကူပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ အဲလုိ မွတ္ဥာဏ္မ်ိဳးဟာ ပူပန္သူရဲ့ သႏၱာန္မွာ လန္းလန္းဆန္းဆန္း တည္ရွိေနျမဲပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မသိစိတ္မွတ္ဥာဏ္ကုိ လြယ္လင့္တကူျပန္သတိရဖုိ႔ မလြယ္ေတာ့ေပမယ့္ နဂုိမူလအျဖစ္ပ်က္မႈနဲ႔ဆုိင္တဲ့ စိတ္ခံစားမႈေတြကေတာ့ ရွင္သန္ဆဲ၊ ပူပန္သူရဲ့ အျပဳအမူကုိ ဆက္လက္ လႊမ္းမုိးေနဆဲပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ ေဒါသ သုိ႔မဟုတ္ ကေလ့စားေခ် လက္တုန္ျပန္မႈမ်ိဳး (ကိေလသာေတြ) ကဲ့သုိ႔ေသာ စိတ္ခံစားမႈေတြဟာ စိတ္ပူပန္တတ္သူရဲ့ အျပဳအမူကုိ လႊမ္းမုိးေနမွာပါပဲ။

စိတ္ေရာဂါသည္ေတြကုိ ကုသတဲ့အခါ က်ဳပ္ကေတာ့ ဗုဒၶဘာသာစိတ္ကုထုံး ေျခာက္ခုကုိ အသုံးျပဳေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕ကိစၥရပ္ေတြမွာေတာ့ က်ဳပ္ သူတုိ႔ကုိ မကုသႏုိင္ရွာပါဘူး။ ဒီလုိကိစၥရပ္ေတြမွာဆုိရင္ျဖင့္ စိတ္ေရာဂါျဖစ္ရျခင္းရဲ့ အဓိကအေၾကင္းရင္းမ်ားကုိသိရဖုိ႔ က်ဳပ္ရဲ့ၾကိဳးစား အားထုတ္မႈေတြဟာ အခ်ဥ္းႏွီးပဲျဖစ္ရပါတယ္။ အျဖစ္အပ်က္မွတ္ဥာဏ္မ်ားကုိ ေျခရာခံၾကည့္တာဟာ အသုံးမ၀င္လွပါဘူး။ ဆက္စပ္တဲ့ ျဖစ္ပ်က္မႈမ်ားကုိမွ ရွာမေတြ႔ႏုိင္လုိ႔ပါ။

အဲဒီလုိျဖစ္ပ်က္မႈမ်ိဳးဟာ လူနာက မိခင္၀မ္းဗုိက္မွာေနစဥ္ကာလမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တယ္ဆုိတာ ျဖစ္ႏုိင္ရဲ့လား။ စိတ္ေရာဂါျဖစ္ရတဲ့အေၾကာင္းရင္းဟာ မိခင္၀မ္းဗုိက္မွာ မူလအစျပဳခဲ့တယ္ဆုိရင္ ဒါကုိ ဘယ္လုိ ခြဲျခားသတ္မွတ္မလဲ။ ျပန္လည္ရွင္သန္ေမြးဖြားျခင္းလုိ႔ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းကိစၥမ်ားကုိ ေလ့လာတာေတြကေန ရရွိလာတဲ့ က်ဳပ္ရဲ့ အသိဥာဏ္ကုိ ဒီမွာ အသုံးခ်ႏုိင္ပါတယ္။ မိခင္ဗုိက္ထဲက ရရွိခံစားခဲ့တဲ့ အေတြ႔အၾကဳံနဲ႔ အျဖစ္အပ်က္မ်ားဆုိင္ရာမွတ္ဥာဏ္မ်ားကုိ ေအာက္ေဖာ္ျပပါ နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ ေဖာ္ထုတ္သိရွိႏုိင္ပါတယ္။

(၁) အိပ္ေမြ႔ခ်နည္းျဖင့္ (စိတ္ညွိဳ႕ျခင္းနည္းျဖင့္)

အိပ္ေမြ႔ခ်နည္းျဖင့္ လူနာရဲ့ မွတ္ဥာဏ္မ်ားကုိ ျပန္လည္ရယူႏုိင္ပါတယ္။ တစ္ခါတေလမွာေတာ့ လူနာဟာ ကေလးဘ၀ အေတြ႔အၾကဳံေတြ ျပန္လည္ သတိရလာႏုိင္ျပီးေတာ့ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ မိခင္၀မ္းတြင္းက အေတြ႔အၾကဳံမ်ားကုိပါ ျပန္သြားႏုိင္တဲ့ထိကုိ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။

(၂) အပုိ အာရုံခံ အသိအျမင္ (သညာ) နည္းျဖင့္

အပုိ (ျပင္ပ) အာရုံခံသိျမင္နားလည္ျခင္းဆုိတာ တရားဘာ၀နာအားထုတ္ပြားမ်ားျခင္းျဖင့္ရႏုိင္တဲ့ ကၽြမ္းက်င္မႈတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ ေဂါတမဗုဒၶဟာ စိတ္စြမ္းအင္အဆင့္ကုိ ရရွိခဲ့ပါတယ္။ ဗုဒၶစာေပေတြမွာ ျပင္ပ အပုိအာရုံသညာနဲ႔သက္ဆုိင္တဲ့ ရာေပါင္းမ်ားစြာေသာ အကုိးသာဓကေတြ ရွိေနပါတယ္။ အဲဒီ အာရုံေတြနဲ႔ပဲ ဗုဒၶျမတ္စြာဟာ လူေတြ(သတၱ၀ါေတြ)ရဲ့ အျဖစ္အပ်က္မ်ား (ကံအေၾကာင္းတရားမ်ား)ကုိ ေျခရာေကာက္ယူခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ယေန႔ေခတ္မွာ အေမရိကန္က အက္ဂါ ေကစီ (Edga Cayce)ဟာ ျပင္ပအာရုံခံ သိျမင္နားလည္ႏုိင္စြမ္းရိွေၾကာင္းကုိ အက္ဂါေကစီ အေမရိကန္ ေဖာင္ေဒးရွင္းရဲ့ ေမာ္ကြန္းမွတ္တမ္းသက္ေသ အရသိရပါတယ္။ ( ဒါကုိ ဖတ္ၾကည့္ပါ: ‘‘Many Mansions’’ by Dr. Gina Cerminara)

(၃) မိခင္းမ်ားကုိ ေမးျမန္းျခင္းနည္းျဖင့္

အိမ္ေမြ႔ခ်ျခင္း (စိတ္ညွိဳ႕ျခင္း)နည္းေရာ၊ ျပင္ပအာရုံခံသိျမင္ျခင္းနည္းကုိပါ အသုံးမျပဳဘဲ က်ဳပ္တုိ႔ဟာ လူနာရွင္ရဲ့ မိခင္မ်ားမွတစ္ဆင့္ ခြဲျခားႏုိင္ပါေသးတယ္။ သာမန္အေျခအေနမ်ိဳးမွာရွိေနတဲ့ မိခင္ဟာ ကေလးသူ႔ဗုိက္ထဲမွာရွိစဥ္က ဘာေတြျဖစ္ပ်က္ခဲ့တယ္ဆုိတာကုိ ျပန္သတိရမွတ္မိႏုိင္ပါတယ္။ က်ဳပ္ရဲ့ေလ့လာမႈ ေတြမွာေတာ့ ဒီနည္းလမ္းကုိ အသုံးျပဳပါတယ္။ ဒီနည္းလမ္းျဖင့္ပဲ ကုိယ္၀န္လြယ္စဥ္ကာလတုန္းက မိခင္ေတြ႔ၾကဳံခံစားခဲ့ရေသာ စိတ္ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြ႔ၾကဳံခံစားမႈမ်ားရဲ့ သာမန္မွတ္ဥာဏ္မ်ားကုိ ေဖာ္ထုတ္ ႏုိင္ပါတယ္။

ကနဦးစကေျပာဆုိခဲ့သလုိပါပဲ သိစိတ္မွတ္ဥာဏ္မ်ားကုိ ဒီလုိေမးခြန္းမ်ားေမးျခင္းျဖင့္ လြယ္ကူစြာ ေဖာ္ထုတ္ႏုိင္ပါတယ္။

၁. ဒီကေလးကုိ ကုိယ္၀န္ရွိစဥ္က သင့္ဘ၀မွာ ျခိမ္းေျခာက္မႈတစ္စုံတရာမ်ား ရွိခဲ့လား။

၂. ဒီကေလးကုိ ကုိယ္၀န္ရွိတုန္းက မိသားစု ရန္ျဖစ္တာေတြ၊ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ အေတြ႔အၾကဳံေတြ လုိမ်ိဳး မႏွစ္သက္ဖြယ္ရာ အျဖစ္အပ်က္မ်ား ရွိခဲ့လား။ ဒါေၾကာင့္ သက္ဆုိင္သူမိခင္ႏွင့္စကားေျပာဆုိျခင္းျဖင့္ မိခင္ရဲ့သာမန္မွတ္ဥာဏ္မ်ားကုိ ရယူေဖာ္ထုတ္ ႏုိင္ပါတယ္။

မသိစိတ္မွာ နစ္ျမဳပ္ေနတဲ့ မွတ္ဥာဏ္ဆုိင္ရာ ျဖစ္ႏုိင္ေျခမ်ားစြာရွိပါတယ္။ မိခင္ဟာ အျဖစ္အပ်က္ကုိ လုံး၀ ေမ့သြားေကာင္း ေမ့သြားႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒါဟာ သူ႔ရဲ့မသိစိတ္ထဲေရာက္သြားတာပဲ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ အဲလုိကိစၥမ်ိဳးမွာဆုိရင္ေတာ့ မိခင္ရဲ့ မသိစိတ္ကုိ ဗုဒၶဘာသာစိတ္ကုထုံးနည္းပညာရဲ့ နည္းလမ္းျဖင့္ ျပန္လည္ တုိးတက္ေအာင္ (ေဖာ္ထုတ္ႏုိင္) လုပ္ႏုိင္ပါတယ္။

မိခင္ရဲ့ မသိစိတ္ထဲကုိ သြားႏုိင္ဖုိ႔ (သိႏုိင္ဖုိ႔) ေျပာဆုိေဆြးေႏြးဖုိ႔အတြက္ ပုဂၢိဳလ္ေရး လွ်ိဳ႕၀ွက္ေတြ႔ဆုံမႈ ေတြဟာ မရွိမျဖစ္ကုိ လုိအပ္ပါတယ္။ မသိစိတ္ကုိသိဖုိ႔ (သြားဖုိ႔) အေကာင္းဆုံးနဲ႔ အလြယ္ကူဆုံးနည္းလမ္း ကေတာ့ မိခင္ရဲ့ အိပ္မက္မ်ားကုိ ေလ့လာျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ( ဖရုိက္အလုိအရဆုိရင္--အိပ္မက္မ်ားဟာ မသိစိတ္ရဲ့ (အတြက္) ေတာ္၀င္လမ္းေတြပဲျဖစ္ပါတယ္)။

Dr. H.S.S. Nissanka ရဲ့ Mental Disorders and Mother’s Womb ကုိ ဘာသာျပန္ဆုိ ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ။

သင့္ဘ၀တုိးတက္ေအာင္ျမင္လုိလ်င္

သင့္ဘ၀ တုိးတက္ေအာင္ျမင္လုိလ်င္----

စိတ္ေကာင္းေမြး။

ရုိးရုိးသားသားေျပာ။

ၾကိဳးၾကိဳးစားစားလုပ္။

ေသေသသပ္သပ္လုပ္။

သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းေန။

အေလ့အက်င့္မျပတ္ေစနဲ႔။

စာေကာင္း ေပေကာင္း ဖတ္၊ မွတ္၊ ေလ့လာ။

စာေပဟူသည္ ႏွလုံးသာအာဟာရ။

ၾကိဳေတြး၊ ၾကိဳလုပ္၊ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္။

ေန႔စဥ္ ကုသုိလ္၊ အသိပညာ၊ စီးပြားတုိးတက္မႈ တစ္ခုခုရရွိပါေစ။

ယခု အခ်ိန္ထက္ေကာင္းေသာ အခ်ိန္မရွိ။

အခ်ိန္ျဖဳန္းျခင္းသည္ အသက္ကုိျဖဳန္းတီးျခင္းႏွင့္တူး၏။

အခ်ိန္ႏွင့္ဘ၀သက္တမ္းကုိ ပုိင္းျခားထားသည္။

ျဖစ္ခ်င္တာႏွင့္ျဖစ္သင့္တာကုိ ခြဲျခားသိပါ။

လုိခ်င္တာနဲ႔ လုိအပ္တာကုိ ခြဲျခားသိပါ။

သင့္၏ျပဳမူ၊ ေျပာဆုိ၊ ေဆာင္ရြက္ခ်က္တုိ႔သည္ သင့္ဘ၀ကုိ ဆုံးျဖတ္ေပးလိမ့္မည္။

သင့္အနာဂတ္သည္ သင့္လုပ္ရပ္အေပၚတြင္ မူတည္သည္။

တခဏတာေပ်ာ္ရႊင္မႈႏွင့္ တစ္ဘ၀လုံးေပ်ာ္ရႊင္မႈကုိ ခြဲျခားတတ္ပါေစ။

ထုိက္တန္ေသာ ေပးဆပ္မႈမရွိဘဲ ထုိက္တန္ေသာ ေအာင္ျမင္မႈမရႏုိင္။

ဘ၀ဟူသည္ အလုပ္၊ သုိ႔ေသာ္ မွန္ကန္ေသာ၊ ဂုဏ္ရွိေသာ လုပ္ရပ္ျဖစ္ရမည္။

သင့္ဘ၀သည္ သင့္ခံယူခ်က္ႏွင့္လုပ္ေဆာင္ခ်က္တုိ႔အတုိင္း ပုံေပၚလာလိမ့္မည္။

ေရြးခ်ယ္မႈမွန္ကန္မွသာလွ်င္ သာယာေပ်ာ္ရႊင္ေသာ ဘ၀ကုိ တည္ေဆာက္ႏုိင္မည္။

ျမင့္ျမတ္ေသာ ကုိယ္က်င့္တရားႏွင့္ အသိပညာသည္သာ သင့္ကုိ အာမခံေပးႏုိင္မည္။

ဘ၀မွာ ဘာျဖစ္ခ်င္တာလဲ၊ ဘယ္လုိျဖစ္ခ်င္တာလဲ၊ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ခ်င္တာလဲဆုိတာကုိ ခြဲျခားသိရမည္။

ၾကိဳတင္စဥ္းစားမႈျဖင့္ လမ္းမွန္ကုိ ေရြးတတ္ရမည္။

ဘာပဲေတြးေတြး က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္ေသာ အေတြးျဖစ္ပါေစ။

နည္းနည္းေျပာ၊ မ်ားမ်ားလုပ္၊ မ်ားမ်ားနားေထာင္တတ္ပါေစ။

မျဖစ္ႏုိင္တာမဟုတ္ပါဘူး၊ မျဖစ္ေသးတာပါ။

ၾကိဳးစားသူႏွင့္မၾကိဳးစားသူတုိ႔၏ဘ၀ကြာျခားမႈကုိ အခ်ိန္က ဆုံးျဖတ္ေပးလိမ့္မည္။

သင့္ဘ၀အိပ္မက္ကုိ သင္ကုိယ္တုိင္ ဖန္တီးယူခြင့္ သင့္မွာ အျပည့္အ၀ရွိေနသည္။

ဟုတ္ေသာအေတြး၊ မွန္ေသာအယူ၊ က်င့္ေသာသူသည္ မုခ်ခ်မ္းသာရၾကသည္။ ။