အမွန္သိ၊ အမွန္က်င့္ပါ။ မသိရင္ သိေအာင္လုပ္ပါ၊ ျပဳျပင္ျခင္း၊ ညီညႊတ္ျခင္းသည္ အားလုံးအတြက္ ေကာင္း၏။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ အဆုံးအမသာသနာေတာ္ကုိ လုိက္နာက်င့္သုံး ေနထိုင္ၾကေသာ တပည့္သာ၀ကမ်ားတြင္ အခ်ဳပ္အားျဖင့္
၁။ လူသာမန္မ်ား၊ (အမ်ိဳးသား၊ အမိ်ဳးသမီး)
၂။ ရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္ ရွင္သာမေဏမ်ား ဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးရွိေၾကာင္း နားလည္ႏုိင္သည္။
((မွတ္ခ်က္။ ။ ရဟန္း သံဃာဟုဆုိရာတြင္ ရဟန္းတစ္ပါးတည္းကုိ သံဃာဟု မေခၚပါ၊ သံဃာဟူသည္မွာ ရဟန္းေတာ္မ်ားအစုအေပါင္း - - - ေလးပါး၊ ငါးပါးမွသည္ ရာ၊ ေထာင္၊ သိန္းခ်ီေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ား အစုအေပါင္းကုိသာ ေခၚဆုိျခင္းျဖစ္သည္။ သံဃာဟူသည္ အစုအေပါင္း၊ ရဟန္းေတာ္မ်ား၏ ျမင့္ျမတ္ေသာ ဂုဏ္ၿဒပ္ကုိ ေခၚဆုိသည္။
ပုဂိဳလ္ႏွင့္သံဃာမကြဲဘဲ သရုပ္အမွန္မသိဘဲ သံဃာ့ထုကုိေ၀ဖန္ ေစာ္ကားလွ်င္ ယခုေရာ ေနာင္အတြက္ပါ ရလဒ္မေကာင္းေခ်။))
ျမတ္စြာဘုရားအဆုံးအမႏွင့္အညီ (ဘုရားေဟာ ၀ိနည္းစည္းကမ္းခ်က္မ်ားႏွင့္အညီ
ထုိသုိ႔ မေန၊ ၀ိနည္းစည္းကမ္းႏွင့္မညီလွ်င္ ဘုရားတပည့္သာ၀ကအမည္ခံရုံသာရွိသည
သူေတာ္ေကာင္း ပညာရွိတုိ႔က လက္ခံေသာ တပည့္သာ၀ကမဟုတ္ေခ်။
၀ိနည္းစည္းကမ္းဟုဆုိရာတြင္....
လူသာမန္မ်ားသည္ ခ်မွတ္ထားေသာ လူ႕၀ိနည္းစည္းကမ္းႏွင့္အညီေနထုိ
လူ႔၀ိနည္း လူ႔စည္းကမ္းႏွင့္အညီမေနႏုိင္သူသ
ဘုရားတပည့္သာ၀ကဟုေခၚတြင္ရန္ကား အဘယ္မွာ ျဖစ္ႏုိင္ပါအ့ံနည္း။
(လူ႕၀ိနည္း လူ႔စည္းကမ္းဟူသည္ အက်ဥ္းအားျဖင့္ ငါးပါးသီလ၊ ရွစ္ပါးသီလ၊ ကုိးပါးသီလ၊ (ဆယ္ပါးသီလလည္း ေစာင့္ထိန္းႏုိင္သည္)၊ မိဘက်င့္၀တ္၊ သားသမီးက်င့္၀တ္၊ လင္က်င့္၀တ္၊ မယားက်င့္၀တ္၊ တပည့္က်င့္၀တ္၊ ဆရာက်င့္၀တ္၊ ဒါယကာက်င့္၀တ္စသည့္ က်င့္၀တ္သီလေတာ္မ်ား (သိဂၤါေလာ၀ါဒသုတ္ေတာ္လာ က်င့္၀တ္မ်ား)၊ မဂၤလသုတ္ေတာ္လာ မဂၤလာစည္းကမ္းခ်က္မ်ားပင္ျဖစ္သည
ထုိစည္းကမ္းခ်က္မ်ားႏွင့္ အညီ အနည္းဆုံးေနထုိင္ႏုိင္သူျဖစ္ပါမ
ထုိ႔အျပင္ အဆင့္ျမင့္ ဗုဒ္ဓဘာသာ၀င္ျဖစ္ရန္ကား
ဒါန၊ သီလ၊ ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာအလုပ္မ်ားကုိလည္း အရွိအတုိင္း အသိအတုိင္း နည္းမွန္လမ္းမွန္အတုိင္း အျမဲတမ္းက်င့္ၾကံအားထုတ္ေနသူလည္
ထုိ႔ထက္ အခ်ဳပ္ဆုိရလွ်င္ ငါးပါးသီလ အျမဲ (လုံး၀) လုံျခဳံႏုိင္ရမည္။ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာမ်ားကို အမွန္တကယ္ အျမဲအားထုတ္ႏုိင္သူျဖစ္ရမည္။
ရဟန္းေတာ္မ်ား၊ ရွင္သာမေဏမ်ားသည္လည္း ရဟန္းက်င့္၀တ္၊ သာမေဏက်င့္၀တ္ႏွင့္အညီေနထုိင္မွ
ရဟန္းက်င့္၀တ္သည္ အက်ဥ္းအားျဖင့္ 227 ပါးရွိသည္။
ထုိ႔တြင္ ပါရာဇိကေလးပါးႏွင့္ သံဃာဒိေသသ္ 13 ပါးဟူ၍ပါရွိသည္။ ၄င္းတုိ႔သည္ အဓိက စည္းကမ္းခ်က္မ်ားဟု ေယဘုယ်နားလည္ႏုိင္သည္။
ထုိ႔တြင္လည္း ပါရာဇိကေလးပါးကုိ လုံ၀ လုံျခဳံေအာင္ ေစာင့္ထိန္းႏုိင္လွ်င္ ထုိရဟန္းကုိ ရဟန္းစစ္ဟု သတ္မွတ္သည္။ (ဘုရားေဟာက်မ္းစာတြင္ သတ္မွတ္သည္)
ပါရာဇိကေလးပါးဟူသည္မွာ..
၁။ ေမထုန္ကိစၥ လုံး၀ မက်ဳးလြန္ရ (ေမထုန္မမွီ၀ဲရ)။
၂။ ပုိင္ရွင္မေပးေသာ သူတစ္ပါးပစၥည္းဥစၥာကုိ လုံး၀ မခုိးရ။ မယူရ။
၃။ လူသတၱ၀ါ၏ အသက္ကုိ လုံး၀ မသတ္ရ။
၄။ စ်ာန္၊ မဂ္၊ ဖုိလ္တရားမ်ားကုိ အမွန္တကယ္မရရွိ၊ မသိျမင္ပါဘဲလွ်က္ သိျမင္သည္၊ ရရွိသည္ဟု လိမ္ညာ၍ လုံး၀ မေျပာဆုိရ၊
ဤ စည္းကမ္း ေလးပါးမွ တစ္ပါးပါးကုိ က်ဴးလြန္လွ်င္ ရဟန္းေတာ္အျဖစ္မွ ဆုံးရႈံးသည္။ ထုိသူသည္ က်ဴးလြႏ္ဆဲ ခဏတြင္ပင္ ရဟန္းမဟုတ္ေတာ့ေခ်။ လူသာမန္အဆင့္သုိ႔ ေရာက္သြားသည္။
(အျခားေသာ ၀ိနည္းစည္းကမ္းမ်ားကုိ က်ဴးလြန္မိရုံမွ်ျဖင့္ ရဟန္းမဟုတ္ဟု စြပ္စြဲလွ်င္ မမွန္ကန္ေခ်၊ စြပ္စြဲသူတြင္ အျပစ္မ်ားလွသည္)၊ ရဟန္းက်င့္၀တ္တစ္ပါးတတ္က လူ၊ နတ္ ဦးခုိက္ ပူေဇာ္ထုိက္၏။ ထုိ႔ျပင္ ရဟန္းက်င့္၀တ္ တစ္ပါးခၽြတ္က လူ၊ နတ္မကုိဋ္ ကဲ့ရဲ့ထုိက္၏ဟုလည္း သိမွတ္ရာ၏။ သုိ႔ရာတြင္ အျဖစ္ႏွင့္အပ်က္၊ အေကာင္းႏွင့္အဆုိးကုိသင္ကုိယ္တု
သရုပ္ကြဲ၇န္ အထူးလုိအပ္သည္။ ဘုရားသာသနာမွာ ရွင္၊ ရဟန္းအသြင္ကုိ ရွင္၊ ရဟန္းမ်ားကသာ ေပးစြမ္းႏုိင္သည္။ ဤသြင္ျပင္သည္ပင္ သူေတာ္စိတ္ႏွလုံးကုိ ဖြံ႕ျဖိဳးေစႏုိင္သည္။ ကုသုိလ္ကုိျဖစ္ေစႏုိင္သည္။ ႏွလုံးသြင္း ရႈျမင္မႈ သရုပ္သကန္မွန္ကန္ရန္ အလြန္အေရးၾကီးလွသည္။
ထုိပါရာဇိကေလးပါးကုိ လြန္က်ဴးမႈ အထ ေျမာက္သည္ မေျမာက္သည္ကုိ က်ဴးလြန္သူကာယကံရွင္ကုိယ္တုိင္ ၀န္ခံျခင္း၊
အဆုိပါ ၀န္ခံခ်က္ကုိ စာေပပိဋကတ္ အမွန္တကယ္ ကၽြမ္းက်င္တတ္ေျမာက္ေသာ သံဃာေတာ္မ်ားအဖြ႕ဲကသာလွ်င္ ဘုရားေဟာ ၀ိနည္းစည္းကမ္းခ်က္မ်ားႏွင့္ (ပါဠိေတာ္၊ အ႒ကထားစသည္မ်ား) ေသေသခ်ာခ်ာ ညွိႏႈိင္းေဆာင္ရြက္ၿပီးပါမွ ၀ိနည္းစည္းကမ္းခ်ိဳးေဖာက္သည့္ရဟ
ရွင္သာမေဏမ်ားတြင္လည္း ၀ိနည္းစည္းကမ္းမ်ားစြာရွိသည္၊ အခ်ဳပ္အားျဖင့္ လိင္ (၁၀) ပါး၊ ဒဏ္ (၁၀)ပါးကုိ ေစာင့္ထိန္းရမည္။ လိင္ (၁၀)ပါးကုိ လုံျခဳံေအာင္ ေစာင့္ႏုိင္လွ်င္ ရွင္သာမေဏမည္ပါသည္။
မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ... သမဏ ရဟန္းအသြင္ကုိ ေဆာင္ႏုိင္ျခင္းသည္ပင္ ၾကည္ညိဳစရာ၊ သူသည္ ဘုရားသာသနာအသြင္ကုိ ေဖာ္ေဆာင္သူျဖစ္သည္၊ တန္ဖုိးသိသူအတြက္ တန္ဖုိးၾကီးလွသည္။ လူသာမန္တုိ႔ မလုပ္ႏုိင္ေသာ ဘ၀လုပ္ငန္းစဥ္တစ္ခုျဖစ္သည္။ အေပၚယံအားျဖင့္ ရွင္၊ ရဟန္းလုပ္တာ လြယ္သည္ဟုထင္ျမင္ယူဆသူတုိင္း မိမိကုိယ္တုိင္ ရွင္၊ ရဟန္းဘ၀တြင္ ရက္၊ လ၊ ႏွစ္ေပါင္းမည္မွ် ၾကာရွည္ေအာင္ ေနႏုိင္ခဲ့ပါသနည္း၊ မွန္ကန္စြာ ေနႏုိင္မည္ဟုု ခုိင္မာစြာ ယုံၾကည္ေနမႈ မည္မွ်ထိ ေသခ်ာေနပါသနည္းဟူသည္မွာလည္း စိတ္၀င္စားဖြယ္ေကာင္းလွသည္။
ဗုဒ္ဓဘာသာ၀င္ေယာက်္ားေလးတုိင္း တစ္ၾကိမ္တစ္ခါေတာ့ အနည္းဆုံး ရွင္၊ ရဟန္းျပဳဖူးၾကသည္၊ သုိ႔ေသာ္ ရွင္၊ ရဟန္းဘ၀တြင္ ရက္၊ လ၊ ႏွစ္မ်ား ၾကာရွည္စြာေနထုိင္ႏုိင္မႈမ်ား၊ ပရိယတၱိစာေပယူ၊ ေဟာျပျခင္း၊ ပဋိပတ္အားထုတ္ျခင္းမ်ားကုိ ၾကာရွည္စြာ ျပဳလုပ္ေနထုိင္သူကား အလြန္နည္းပါး၏။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း၊ ေတြးေတာဖြယ္ေကာင္း၏။
စာရိတၱသတၱိကုိ ထိန္းရန္ကား အလြန္ခက္သည္ကုိ နားလည္ထားသင့္သည္။ စိတ္ကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ရန္ ေလ့လာသင္ယူျခင္း၊ စိတ္ကုိထိန္းခ်ဳပ္ျခင္း၊ သာမန္လူ႕ဘ၀ရလဒ္မ်ား၊ လြပ္လပ္မႈမ်ားကုိ ေက်ာ့ခုိင္းစြန္႔ခြါျခင္းစသည့္ စိတၱသုခုမက်င့္စဥ္သည္ကား အခက္ဆုံးပင္မဟုတ္ပါေလာ့။ အေျပာလြယ္ အလုပ္ခက္ဟူသည္မွာ အမွန္ပင္။ ဆင္းရဲျခင္း၊ ခ်မ္းသာျခင္းမ်ားသည္ အေၾကာင္းကိစၥရပ္မ်ားစြာတုိ႔တြင္
သတိျပဳသင့္သည္မွာ သူတစ္ပါးကုိ က်င့္၀တ္စည္းကမ္းဆုိင္၇ာအျပစ္အန
ေလာကၾကီးအေၾကာင္းကုိ အရွိအတုိင္း အမွန္တကယ္သိေသာအခါ လုပ္သင့္တာကုိ တကယ္ လုပ္တတ္လာမည္ျဖစ္ျပီး မလုပ္သင့္တာ၊ မၾကံသင့္တာ၊ မေျပာသင့္တာကုိ မျပဳမူမိ၊ မေတြးမိ၊ မဆုိမိမွာ ေသခ်ာသည္။ သိေအာင္လုပ္သင့္သည္၊ တိတိက်က် အျပည့္အစုံသိမွ ေကာင္းသည္။ သုိ႔မဟုတ္လွ်င္ အလြန္ အႏၱရာယ္မ်ားလွသည္။ အက်င့္မပါေသာ အသိတရားသည္ လုိရာခရီးမေပါက္ေရာက္ႏုိင္ေပ။
ကိုယ္က်င့္တရားဟူသည္ ကုိယ္တုိင္က်င့္ရသည့္တရားျဖစ္သည
ရွင္၊ ရဟန္းက်င့္၀တ္မ်ားကုိလည္း လူသာမန္မ်ားက ကြဲကြဲျပားျပား မွန္မွန္ကန္ကန္ နားလည္ေအာင္ လုပ္ထားသင့္သည္။ မျပည့္စုံေသာ အသိသည္ ေျခခ်ဳပ္မိတတ္သည္။ ရဟန္းႏွင့္လူ၊ ဆရာႏွင့္တကာ အျပန္အလွန္ အျပဳသေဘာေဆာင္ကာ ေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္ရန္ျဖစ္သည္။ ကုိယ့္ယုံၾကည္ရာကုိေတာင္ ကုိယ္ေသခ်ာစြာ မသိနားမလည္လွ်င္ အဘယ္မွာလွ်င္ ယုံၾကည္မႈအထေျမာက္ႏုိင္မည္နည္း၊
ျမတ္စြာဘုရားသာသနာအဆုံးအမေရရွည္
တာ၀န္သိမႈ၊ တာ၀န္ယူမႈ၊ တာ၀န္ေက်ပြန္မႈတုိ႔ႏွင့္သာ ပုိသက္ဆုိင္မည္။ ပုဂိဳလ္ကား ပဓာနမဟုတ္တန္ရာ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ သည္လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားသည္ စိတ္၊ ေစတနာ၊ သဒၵါတရားျဖင့္ ျပဳလုပ္ဖြ႕ဲစည္းထား၍ပင္။
အရာရာမွာ အေကာင္း၊ အဆုိး၊ အတု၊ အစစ္၊ ျဖစ္တည္မႈမ်ားရွိၾကသည္။ သင္ အဘယ္ရႈေထာင့္ကေန ရႈျမင္ယူဆ လုပ္ေဆာင္ပါမည္နည္း။ ေရြးခ်ယ္မႈမွန္ကန္ေအာင္ သင့္မွာ ေရြးခ်ယ္ပုိင္ခြင့္ရွိသည္။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ႏွင့္ အသင္းအဖြဲ႔တစ္ခုလုံးသည္ မတူညီေၾကာင္း ေကာင္းစြာသိႏုိင္ရာ၏။ ယင္ေကာင္လုိ အနာကုိ ရွာ၍ အပုပ္ကုိ မစားေလႏွင့္၊ မဖန္တီးေလႏွင့္၊ ပ်ားလုိ အလွအပကုိ ရွာေဖြ၍ ခ်ိဳျမိန္မႈကုိ ဖန္တီးကာ အက်ိဳးျပဳရာသင့္သည္ဟု ရႈျမင္မိသည္။
ရွင္၊ ရဟန္းသည္လည္း ရွင္၊ ရဟန္းက်င့္၀တ္ႏွင့္တာ၀န္ကုိ ေက်ပြန္သင့္သည္၊ လူသာမန္မ်ားသည္လည္း လူ႔၀ိနည္းက်င့္၀တ္ႏွင့္ေလ်ာ္ညီစ
တတ္သိဟန္ေယာင္၀ါး ဆရာလုပ္ခ်င္သူမ်ားအတြက္ လယ္တီဆရာေတာ္က ဤကဲ့သုိ႔ ဆုံးမခဲ့ဖူးပါသည္။
တစ္ပုိင္းေၾကာင္ က်က္စာရရုံႏွင့္၊ ခက္ပါလွ သေဘာဥာဏ္၊ ထက္မာန အေျပာသန္တယ္၊ ေဒါသမာန္ ထူပြါး၊ ေစာဒက တုဖက္လာလွ်င္၊ သူ႔ထက္ငါ ျငင္းတဲ့လူစား။
ဘုရားေဟာ ျမတ္ဓမၼခန္ကုိ၊ တတ္ေလဟန္ေယာင္ဝါး၊ ပရမတ္ျပန္ အေၾကာင္သမားေတြတုိ႔၊ ေထာင္လႊားၾက သူ႔ထက္ငါ၊ အသိဥာဏ္ တစ္ထြာေလာက္ကယ္ႏွင့္၊ ညွာမေထာက္ ေဟာတတ္လွပါ။
ပရိသတ္ ေထာမနာေအာင္၊ ေစာဒနာ-ဥာဏ္အေကာက္ေတြႏွင့္၊ ကန္အေၾကာက္ အတင္းမေရွာင္၊ ျငင္းၾကလူ႔ေဘာင္၊
ပိဋကတ္ အစြယ္ေထာင္လွ်င္၊ အပါယ္ေဘာင္ ဆင္းရလိမ့္ေလး။
(မုံရြာၿမိဳ႔၊ ေက်းဇူးရွင္လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀက
0 comments:
Post a Comment