စိန္ေျမတစ္ခြင္

ဟားဖစ္ဇ္ဟာ အာဖရိကက ေ၇ာင့္ရဲ့တင္းတိမ္ကာ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့ လယ္သမား တစ္ေယာက္။ သူကေပ်ာ္ေပ်ာ္ပဲေလ၊ ဘာလုိ႔ဆုိ သူက ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္းတတ္တာကုိး။ သူက ေ၇ာင့္ရဲ တင္းတိမ္တတ္တာေပ့ါ၊ ဘာေၾကာင့္ဆုိ သူက ေပ်ာ္ေနလုိ႔ေလ။ တစ္ေန႔ေတာ့ ပညာရွိတစ္ေယာက္ သူ႔ဆီကုိေ၇ာက္လာျပီး စိန္ေတြရဲ့ ဂုဏ္သတၱိနဲ႔ စြမ္းအင္ေတြအေၾကာင္းကုိ သူ႔ကုိေျပာျပလုိက္ေလရဲ့။ ပညာရွိေျပာတာက---ခင္ဗ်ားမွာ လက္မအရြယ္ စိန္တစ္ပြင့္သာရွိမယ္ဆုိရင္ ခင္ဗ်ားေလ ကုိယ္ပုိင္ ျမိဳ႕ေလးတစ္ျမိဳ႕ေတာင္ ၀ယ္ႏုိင္တယ္။ ခင္ဗ်ားရဲ့ လက္သီးဆုပ္အရြယ္ စိန္တစ္လုံးသာရွိလုိ႔ကေတာ့ ခင္ဗ်ားဟာ ကုိယ္ပုိင္ႏုိင္ငံေတာင္ ပုိင္ဆုိင္ႏုိင္ေသးတယ္ဗ်ာ--တဲ့။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ပညာရွိကလည္း ျပန္ထြက္သြားတာေပ့ါ။ အဲဒီညမွာ ဟားဖစ္ဇ္တစ္ေယာက္ အိပ္မေပ်ာ္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ သူမေပ်ာ္ႏုိင္၊မေရာင့္ရဲႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ သူကမွ မေရာင့္ရဲႏုိင္ေတာ့တာ သူမေပ်ာ္ႏုိင္ေတာ့ဘူးေပ့ါ၊ သူမေပ်ာ္ႏုိင္ေတာ့တာဟာ သူက မေရာင့္ရဲမတင္းတိမ္ႏုိင္ေတ့ာလုိ႔ေလ။

ေနာက္ေန႔မနက္ ဟားဖစ္ဇ္တစ္ေယာက္ သူ႕လယ္ယာေျမကုိေရာင္းကာ မိသားစုကုိ ျပဳစုေစာင့္ ေရွာက္ႏုိင္ဖုိ႔ အစီအစဥ္ေတြကုိ ျပဳလုပ္ျပီးေတာ့ စိန္ရွာပုံေတာ္ခရီးကုိ စတင္ေတာ့တာေပ့ါ။ အာဖရိကတစ္၀ွမ္းလုံး လုိက္လံရွာေဖြတာ ဘာတစ္ခုမွကုိ မေတြ႔ရပါဘူး။ ဥေရာပတုိက္တစ္ေလွ်ာက္ လုိက္လံရွာေဖြျပန္လည္း စိန္ေလးတစ္ပြင့္မွ်ပင့္ မေတြ႔ႏုိင္ရွာဘူး။ စပိန္ကုိေရာက္ခ်ိန္မွာေတာ့ သူဟာ ကုိယ္ေရာ စိတ္ပါႏြမ္းလွ်တဲ့အျပင္ ေငြေၾကးေတြပါ ကုန္ခမ္းသြားရွာျပီ။ သူခမ်ာ စိတ္ပ်က္အားငယ္လြန္းလုိ႔ ဘာစီလုိနာျမစ္ထဲကုိ ခုန္ခ်ကာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အဆုံးစီရင္သြားပါေလရဲ့။

ေနာက္ေၾကာင္းကုိျပန္ၾကည့္ရေအာင္--- သူ႔လယ္ေျမကုိ ၀ယ္ထားလုိက္တဲ့ သူက လယ္ယာေျမတစ္ေလွ်ာက္ စီးဆင္းေနတဲ့ စမ္းေခ်ာင္းေလးမွာ ကုလားအုတ္ေတြကုိ ေရးခ်ိဳးေပးေနတယ္။ စမ္းေခ်ာင္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ နံနက္ခင္းရဲ့ေနေရာင္ျခည္ေတြက ေက်ာက္တစ္လုံးေပၚထိုးလုိက္တာ သက္တံေရာင္လုိ အေရာင္ေတြျဖာလက္လုိ႔ထြက္သြားတယ္။ ဒီေက်ာက္တုံးကုိ ဧည့္ခန္းမွာထားရင္ ၾကည့္ေကာင္းမယ္လုိ႔ သူက စဥ္းစားမိတယ္။ ေက်ာက္တုံးေလးကုိ ေကာက္ကူျပီး သူ႔ရဲ့ အေပၚရုံအ၀တ္ပုိင္းေလးေပၚမွာ တင္ထားလုိက္တယ္။ အဲဒီေန႔လယ္ခင္းမွာပဲ ပညာရွိက ေရာက္လာေတာ့ အေရာင္လက္ေနတဲ့ ေက်ာက္တုံးကုိ ျမင္ပါေလေရာ။ ’’ဟားဖစ္ဇ္တစ္ေယာက္ ျပန္ေရာက္ျပီလားဗ်ာ’’လုိ႔ သူကေမးလုိက္တယ္။ ပုိင္ရွင္သစ္က ’’မေရာက္ေသးပါဘူးဗ်ာ၊ ဘာျဖစ္လုိ႔ ေမးရတာတုန္းလုိ႔’’ ျပန္ေျပာတာေပ့ါ။ ပညာရွိက ’’-ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ အဲဒီဥစၥာက စိန္တစ္လုံးျဖစ္ေနလုိ႔ေပ့ါဗ်ာ၊ စိန္ကုိျမင္ရင္ေတာ့ စိန္မွန္း မွတ္မိတာေပ့ါ-’’-လုိ႔ ေျပာလုိက္တယ္။ ’’မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ၊ ဒါက ေက်ာက္တုံးတစ္တုံးပါ၊ က်ဳပ္ စမ္းေခ်ာင္းက ေကာက္လာတာ။ လာေလ၊ က်ဳပ္လုိက္ျပေပးမယ္၊ အမ်ားၾကီးကုိ ရွိေသးတယ္’’ လုိ႔ ပုိင္ရွင္က ေျပာျပန္တယ္။ သူတုိ႔သြားျပီး နမူနာ တစ္ခ်ိဳ႕ကုိ ေကာက္ယူကာ စစ္ေဆးေလ့လာၾကည့္ဖုိ႔ ေပးလုိက္ၾကတယ္။ သိပ္ေသခ်ာတာေပ့ါ၊ ေက်ာက္တုံး ေတြဟာ စိန္တုံးေတြျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီလယ္ယာေျမဟာ စိန္ေၾကာေတြနဲ႔ တကယ္ ဖုံးလႊမ္းျပည့္လွ်ံလုိ႔ေနတယ္ ဆုိတာကုိ သူတုိ႔ေတြ႔ရွိလုိက္ၾကတယ္။

ဒီပုံျပင္ရဲ့ ကုိယ္က်င့္တရားက ဘာေတြလဲ--

ဒီမွာ ကုိယ္က်င့္တရားေျခာက္ခု ရွိတယ္။

၁။ က်ဳပ္တုိ႔သေဘာထား မွန္ကန္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ က်ဳပ္တုိ႔အားလုံး စိန္ေျမျပင္တစ္ခြင္မွာ ေလွ်ာက္လွမ္းေနၾကပါလားဆုိတာကုိ သေဘာေပါက္ၾကတယ္။ အခြင့္အေရးဆုိတာ က်ဳပ္တုိ႔ရဲ့ ေျခဖ၀ါးေအာက္မွာတင္ အျမဲတမ္းရွိေနတာပါ။ က်ဳပ္တုိ႔ ဘယ္ေနရာကုိမွ သြားေနစရာမလုိပါဘူး။ က်ဳပ္တုိ႔လုပ္ရမွာက အဲဒါကုိ အသိအမွတ္ ျပဳလက္ခံတတ္ဖုိ႔ပဲေလ။

၂။ ျမက္ခင္းေလးေတြဟာ အျခားတစ္ဖက္မွာ ပုိမုိစိမ္းေနတယ္လုိ႔ အျမဲလုိလုိ ထင္ရတတ္တယ္။

၃။ က်ဴပ္တုိ႔ အျခားတစ္ဖက္က ျမက္ခင္းျပင္ကုိ ၾကည့္ေနတုန္းမွာ က်ဳပ္တုိ႔ဖက္က ျမက္ခင္းျပင္ကုိ ၾကည့္ေနတဲ့ သူေတြလည္း ရွိေနပါတယ္။ သူတုိ႔က က်ဳပ္တုိ႔နဲ႔အတူတကြ ေနရာေတြကုိ ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကားဖုိ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ရင္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနေလာက္တယ္။

၄။ အခြင့္အလမ္းကုိ အသိအမွတ္ျပဳလက္ခံရမွန္း မသိတတ္တဲ့သူေတြဟာ အခြင့္အလမ္းက တံခါးေခါက္ေနတာကုိ ဆူညံပါတယ္ဆုိျပီး ညည္းညဴေနတတ္ၾကတယ္။

၅။ အခြင့္အလမ္းေတြဆုိတာ ေရာက္လာတုန္းကကထက္ ထြက္ခြါသြားတဲ့အခါမွာ အခြင့္အလမ္းေတြကုိ အသိအမွတ္ျပဳလက္ခံရတာ ပုိမုိလြယ္ကူတတ္ပါတယ္။

၆။ အခြင့္အေရးဆုိတာ တစ္ၾကိမ္သာ တံခါးေခါက္တတ္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုဟာ ပုိေကာင္းရင္ ေကာင္းမယ္ သုိ႔မဟုတ္ ပုိဆုိးရင္လည္းဆုိးသြားမယ္၊ ဒါေပမယ့္ တစ္ပုံစံတည္းေတာ့ လုံး၀မဟုတ္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္မုိ မွန္ကန္တဲ့အခ်ိန္မွာ မွန္ကန္တဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကုိ ခ်မွတ္ႏုိင္ဖုိ႔ အသက္တမွ် အေရးပါလွပါတယ္။ အခ်ိန္မွန္မဟုတ္တဲ့ (လြဲမွားေနတဲ့) ကာလမွာ မွန္မွန္ကန္ကန္ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုဟာ မွားယြင္းတဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခု ျဖစ္သြားႏုိင္တယ္။ ။

Shiv Khera ရဲ့ Acres of Diamonds ကုိ ခံစားျပန္ဆုိထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ။

သင့္သေဘာထားကုိ အဆုံအျဖတ္ေပးေသာ အခ်က္အလက္မ်ား

သင့္ကုိ ေမးစမ္း ပါရေစဦး--- ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ သေဘာတရားမ်ားႏွင့္အတူ လူျဖစ္လာၾကတာလား ဒါမွမဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ရင့္က်က္လာတဲ့အခ်ိန္က်မွ အဲဒီတရားေတြကုိ ဖြံ႔ျဖိဳးတုိးတက္လာေအာင္ လုိက္လုပ္ၾကတာလား---ဆုိတာေတြကုိေလ။

သင့္ပတ္၀န္းက်င္ေၾကာင့္ သင့္မွာ ဘ၀နဲ႔ပတ္သက္ျပီး အျပဳသေဘာမေဆာင္တဲ့အျမင္မ်ိဳးရွိေနတယ္ ဆုိရင္ သင့္သေဘာထားကုိ သင္ေျပာင္းလဲႏုိင္စြမ္းရွိပါ့မလား။ ပုံစံခြက္ထဲထည့္ခံရတဲ့ ႏွစ္ေတြမွာပဲ ကၽြန္ေတာ္ုတုိ႔ရဲ့ သေဘာထားမ်ားဟာ ပုံသြင္းခံလုိက္ရျပန္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ ကုိင္းညႊတ္တတ္တဲ့ ပင္ကုိစိတ္ သေဘာထားေတြနဲ႔ ေမြးဖြားလာၾကသူေတြျဖစ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ့ စိတ္ပုံစံေလးေတြကုိ ၾကီးၾကီးမားမား အဆုံးအျဖတ္ေပးတဲ့ အခ်က္သုံးခ်က္ရွိတယ္။ အဲဒါေတြကေတာ့ စိတ္သေဘာထားဆုိင္ရာ အီးသုံးလုံးပဲေပ့ါ။

၁။ ပတ္၀န္းက်င္ (Environment)

၂။ အေတြ႔အၾကဳံ (experience)

၃။ ပညာေရး (education)

ဒီအခ်က္သုံးခ်က္ရဲ့ တစ္ခုခ်င္းစီကုိ သီးျခား ခ်င့္တြက္ၾကည့္ၾကရေအာင္လား။

၁။ ပတ္၀န္းက်င္

ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေအာက္ေဖာ္ျပပါအခ်က္မ်ားပါ၀င္တယ္။

၁။ အိမ္မွာ--- အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့ သုိ႔မဟုတ္ အပ်က္သေဘာေဆာင္တ့ဲ လႊမ္းမုိးမႈမ်ား၊

၂။ ေက်ာင္းမွာ--- သက္တူရြယ္တူမ်ားရဲ့ ဖိအား၊

၃။ အလုပ္ခြင္မွာ---အားေပးသမႈျပဳတဲ့ သုိ႔မဟုတ္ အလြန္အမင္းေ၀ဖန္မႈျပဳတဲ့ ၾကီးၾကပ္သူ၊

၄။ သတင္းမီဒီယာ---တီဗြီ သတင္းစာမ်ား၊ မဂၢဇင္းမ်ား၊ ေရဒီယုိ၊ ရုပ္ရွင္မ်ား၊

၅။ ယဥ္ေက်းမႈေနာက္ခံ၊

၆။ ဘာသာေရးေနာက္ခံ၊

၇။ ရုိးရာဓေလ့မ်ားႏွင့္ယုံၾကည္မႈမ်ား၊

၈။ လူမႈေရး၀န္းက်င္၊

၉။ ႏုိင္ငံေရး ပတ္၀န္းက်င္၊

ဒီပတ္၀န္းက်င္းအားလုံးဟာ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုကုိ ဖန္တီးလုိက္တယ္။ ေနရာတုိင္းမွာေပ့ါ---အိမ္မွာ၊ အဖြဲ႔အစည္းမွာ သုိ႔မဟုတ္ ႏုိင္ငံတစ္ခုမွာ---ယဥ္ေက်းမႈဆုိတာရွိတယ္။ သာဓကအားျဖင့္---သင္ဟာ စတုိးဆုိင္တစ္ဆုိင္ကုိေရာက္သြားတယ္ဆုိပါေတာ့၊ အဲဒီမွာ မန္ေနဂ်ာေတြမွာေ၇ာ အေရာင္းစာေရးမ်ားမွာပါ ယဥ္းေက်းပ်ဴငွါျခင္း၊ ကူညီေပးတတ္ျခင္း၊ ရင္ႏွီးခင္မင္ျခင္းႏွင့္ေဖာ္ေရႊျခင္းတုိ႔ရွိေနတာေတြကုိ သင္ေတြ႔ရတယ္။ သုိ႔ေသာ္ အျခားဆုိင္တစ္ဆုိင္မွာေတာ့ ရုိင္းပ်ျပီး ယဥ္ေက်းပ်ဴငွါမႈမရွိတဲ့ ၀န္ထမ္းမ်ားကုိ သင္ေတြ႔ႏုိင္တယ္။ သင္သြားလည္တဲ့ အိမ္တစ္အိမ္မွာ မိဘေတြေရာသားသမီးေတြပါ အျပဳအမူေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းရွိၾကတာ ျပီးေတာ့ ညွာတာေထာက္ထားတတ္ၾကတာေတြကုိေတြ႔ရမယ္။ သင္သြားလည္တဲ့ အျခားတစ္အိမ္မွာေတာ့ တစ္အိမ္သားလုံးဟာ တက်က္က်က္နဲ႔သဲၾကီးမဲၾကီး ရန္ျဖစ္ေနၾကတာကုိ ေတြ႔ရႏုိင္တယ္ေလ။ အစုိးရနဲ႔ႏုိင္ငံေ၇း၀န္းက်င္းေတြ ရုိးသားမႈရွိတဲ့ ႏုိင္ငံမ်ားမွာ ေယဘုယ်အားျဖင့္ သင္ဟာ လူေတြရဲ့ ၇ုိးသားမႈ၊ ဥပေဒကုိလုိက္နာတတ္မႈနဲ႔ ၇ုိင္းပင္ကူညီတတ္မႈတုိ႔ကုိေတြ႔ရမယ္။ ဒီသေဘာရဲ့ ေျပာင္းျပန္ယူခ်က္လည္း မွန္ပါတယ္။ အက်င့္ပ်က္ျခစားေနတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္မွာေတာ့ ရုိးသားတဲ့သူအတြက္ အခက္အခဲမ်ားလွပါတယ္။ ရုိးသားတဲ့၀န္းက်င္မွာလည္း အက်င့္စာရိတၱျခစားေနတဲ့သူတြက္ အခက္အခဲမ်ားတယ္ေလ။ အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့ ပတ္၀န္းက်င္မွာ မျဖစ္စေလာက္အစြမ္းျပ ေဖ်ာ္ေျဖတင္ ဆက္ႏုိင္သူရဲ့ပမာဏရလဒ္ဟာ တုိးတက္လာတတ္တယ္။ အပ်က္သေဘာေဆာင္ေနတဲ့ ၀တ္က်င္းမွာေတာ့ အစြမး္ေကင္းေကာင္းျပႏုိင္ေသာ သဘင္သည္ရဲ့ ရလဒ္ဟာ ယုတ္ေလွ်ာ့သြားရတတ္ပါတယ္။

ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ယဥ္ေက်းမႈဟာ အျမဲတမ္းလုိလုိ အေပၚကေန ေအာက္ကုိသာက်က် သြားတာ၊ ေအာက္ကေန အထက္ကုိတက္တက္လာတယ္လုိ႔ ဘယ္ေတာ့မွမရွိပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တု႔ိ ေနာက္တစ္လွမ္း ျပန္ဆုတ္ကာ ၾကည့္ဖုိ႔လုိအပ္တယ္-- ငါတုိ႔ေတြဟာ ငါတုိ႔အတြက္ေရာ ငါတုိ႔၀န္းက်င္မွာ ရွိေနၾကသူေတြအတြက္ပါ ဘယ္လုိပတ္၀န္းက်င္မ်ိဳးေတြကုိ ဖန္တီးေပးျပီးျပီလဲဆုိတာေတြကုိေပ့ါ။ အျပဳသေဘာမေဆာင္တဲ့ပတ္၀န္းက်င္မွာ အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့အျပဳအမူမ်ိဳးကုိ ေမွ်ာ္လင့္ဖုိ႔ဆုိတာ ခက္ခဲလွပါတယ္။ အဲလုိ လူ႔ေဘာင္အဖြဲ႔အစည္းမွာ တရားဥပေဒကင္းမဲ့မူေတြဟာ တရားဥပေဒျဖစ္လာမယ္၊ ရုိးသားတဲ့ျပည္သူေတြဟာ လိမ္လည္ေကာက္က်စ္ျပီးစဥ္းလဲတဲ့သူေတြျဖစ္လာၾကမယ္။

သင္ရွင္သန္ေနတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ဟာ သင့္အေပၚမွာ ဘယ္ေလာက္ထိ အက်ိဳးသက္ေရာက္ႏုိင္စြမ္း ရွိတယ္ဆုိတာရယ္၊ သင္ဖန္တီးလုိက္တဲ့၀န္းက်င္ဟာလည္း သူမ်ားအေပၚမွာ ဘယ္ေလာက္ထိအက်ိဳး သက္ေရာက္နုိင္စြမ္းရွိတယ္ဆုိတာကုိ ခ်င့္တြက္ၾကည့္ဖုိ႔ (တန္ဖုိးျဖတ္ဖုိ႔) အခ်ိန္ယူရမယ္။

၂။ အေတြ႕အၾကဳံ

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ့အျပဳအမူဟာ လူအမ်ိဳးအမ်ိဳးနဲ႔ဆက္ဆံလုိ႔ရလာတဲ့ အေတြ႕အၾကဳံေတြအလုိက္ ေျပာင္းလဲသြားၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ လူတစ္ေယာက္နဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့ အေတြ႕ အၾကဳံမ်ိဳးရွိရင္ အဲဒီလူအေပၚထားတဲ့ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ့ သေဘာထားဟာလည္း အျပဳသေဘာျဖစ္ႏုိင္ေျခ ပဲမ်ားပါတယ္။ အျပန္အလွန္အားျဖင့္ မေကာင္းတဲ့အေတြ႔အၾကံဳအၾကဳံေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ သတိေပးေလ့ ရွိတတ္ပါတယ္။ အေတြ႔အၾကဳံေတြ၊ အျဖစ္အပ်က္ေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဘ၀မွာ အကုိးသာဓကျပဳရမည့္ အခ်က္မ်ားျဖစ္လာေတာ့တယ္၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တစ္ေတြဟာ နိဂုံးေကာက္ခ်က္ေတြ ဆြဲၾကျပန္တယ္။ အဲဒါေတြကုိ အနာဂတ္လမ္းညႊန္ခ်က္မ်ားအေနနဲ႔ အသုံးခ်ၾကတယ္။

၃။ ပညာေရး

ပညာေရးဆုိရာတြင္ ပုံစံတက်ဖြဲ႔စည္းျပဌာန္းထားတဲ့ ပညာေရးေရာ၊ ျပဌာန္းမထားတဲ့ ရုိးရုိးသာမန္ ပညာေရးေရာ နွစ္မ်ိဳးလုံးကုိရည္ညႊန္းပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြထဲမွာပဲ နစ္ျမဳပ္ေနၾကတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဗဟုသုတနဲ႔ ဥာဏ္ပညာေတြကုိလည္း လုိလားငတ္မြတ္ေနတတ္ၾကျပန္တယ္။ မဟာဗ်ဴဟာေျမာက္ အသုံးခ်ရင္ေတာ့ ဗဟုသုတဟာ ဥာဏ္ပညာအျဖစ္သုိ႔ ေျပာင္းလဲသြားျပီး၊ ဥာဏ္ပညာ ကေတာ့ ေအာင္ျမင္မႈအျဖစ္သုိ႔ အျပန္အလွန္အားျဖင့္ ေျပာင္းလဲသြားမယ္။

ပညာရ့ဲ အခန္းက႑ဟာ အဓိကပဓာနျဖစ္တယ္။ ဆရာတစ္ေယာက္သည္ ထာ၀ရ အက်ိဳးသက္ေရာက္ ႏုိင္စြမ္းရွိသည္။ တသိမ့္သိမ့္လႈပ္ခတ္သြားတဲ့ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကေတာ့ တုိင္းတာလုိ႔မရႏုိင္ပါဘူး။ ပညာေရးုဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တစ္ေတြကုိ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းတတ္ရုံ သက္သက္သာမကဘဲ ရွင္သန္ ေနထုိင္တတ္တဲ့ နည္းလမ္းကုိပါ သင္ေပးလုိက္သင့္တာေပ့ါ။ ။

Shiv Khera ရဲ့

Factors That Determine Your Attitude ကုိ ဘာသာျပန္ဆုိထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။

Specific Characteristics of Buddhist Psychotherapy

In Buddhist Psychotherapy, there are many specific characteristics we can apply for spiritual development. Mental disorder is connected with both physical aspects and psychological aspects. In the Buddhist points of view, it is believed that we have to make an effort to tame our minds to overcome such abnormal behavior.

When we treat mental problems, we have to consider a wide concept of consciousness in humanity. This is a special characteristic. It is said that there exist seven abodes of consciousness. Fifty-four types of consciousness occur in the seven abodes. They are: twenty three types of resultant consciousness, twenty types of moral and immoral consciousness and eleven types of functional consciousness. It is clear that how much consciousness is important and powerful. What's more, mind is a vital factor regarding existences. Mind is a real creator of good and bad destination. Now we can see everything is mind-made. Mental disorders are directly related to defilements such as Lobha, Dosa and Moha. Mind becomes impure when it is overwhelmed with such defilements, thus it brings sorrow stress and anxiety. The concept of consciousness is therefore very important while treating mental problems.

When faced with such problem, Buddhists attempt to deal it with the power of ethical practice. Ethical codes are key factors to direct the mind towards either good condition or specific aim and object of life. It is true that one can overcome mental disorder and abnormal behavior with clear and direct ethical path leading to Nibbana. We have to try to replace impure mind full of greed, hatred and delusion with pure mind endowed with non-greed, non-hatred and non-delusion. The negative side of mind is overwhelmed with unwholesome thoughts while the positive side of mind is connected with wholesome thoughts. Then, what we have got to do is to lead a patient to a positive way of thinking and living. The key to deal with the problems is nothing but morality or ethical codes.

By removing negative things from the mind to some extent, one can surely attain so many benefits that one lead a healthy and happy life. What’s more, social harmony and any other mundane benefits also will come to his life sooner or later. There is a great deal of benefit in harnessing the mind. This is because mind is predominance in human personality. It is said in the Dhammapada that Mano pubbangama dhamma, Mano settha mano maya---mind is the forerunner of all good or bad states, mind is the chief of all. A well-tamed mind brings happiness (cittam dantan sukhavaham). Then, it is clear that one should control one’s mind to gain both mundane and supra-mundane benefits.

While trying to treat such and such problems, what we have to do is to control internal factors, but not to control external things. This is also an important characteristic. There are three kinds of level regarding mental problems: likes, dislikes and reflection of that object. It can be understood that likes and dislikes are human natures to things or actions of the world. It is clear that Lobha, Dosa and Moha or Abhijja, Byapada and Micchaditthi are considered as vital factors in the Buddhist psychotherapy. They are the main creators of mental problems as well as abnormal behaviors. No one can deny that where there increases unwholesome mental development, there break out a lot of problems. In association with one another not only in the family but also in the society, we should attempt to reduce such problems, controlling the mind. By doing so, we may come across likes and dislikes in our minds. We can’t avoid them in daily life. It is said that even Arahants have likes and dislikes without attachments to things. We can’t get everything we like.

It is the nature of the world. In the Ratthapasasutta of Majjimapannasa, it is said that the world is needy; the world becomes enslave of craving; the world is violently burning with greed, hatred, delusion, jealousy and so on. This is why we have to control the mind to lead a better way of living or to attain real mental health, instead of controlling external factors. To cure mental problem is to control the mind. Health is the highest gain—Arogya parama lahba--. The true is that if we want to develop spiritual progress, we have to control internal factors. There is no doubt that ultimate mental health cannot be achieved without eradicating greed, hatred and delusion. The real mental health is indeed the attainment of Nibbana or when your mind become pure. Purity is when mind is free from mental defilement such as greed, hatred and delusion and so on.

The best way to overcome the problems is to preserve morality and to develop concentration and wisdom. Now we can clearly see from the facts mentioned above that Buddhist psychotherapy emphasizes on such specific characteristics to treat mental disorder and abnormal behavior. One who wants to attain real mental happiness should apply those specific characteristics of Buddhist psychotherapy.