လွပတဲ့ အိမ္ေလးတစ္လုံးမွာ လင္မယား ႏွစ္ေယာက္ သာယာတဲ့ဘ၀ပန္းခန္းတစ္ခုကုိ စုိက္ပ်ိဳးတည္ေထာင္ေနၾကသည္။ သူတုိ႔အိမ္ေလးက ေမတၱာရည္ေလာင္းျပီး သစၥာပန္းေလးေတြ ေ၀ဆာေနလုိ႔လားမသိ၊ ရပ္ကြက္ထဲက တျခားအိမ္ေလးေတြထက္ကုိ သာယာလွပ ေနပါသည္။ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦးသား သစၥာရွိရွိ ေမတၱာအၾကင္နာအၾကည့္ျဖင့္ လက္တြဲေနၾကလုိ႔ပဲျဖစ္မယ္။ သူတုိ႔ကုိ ၾကည့္ရတာ အျမဲတမ္း ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူး ေနၾကသလုိပါပဲ။ သူတုိ႔႔ရပ္ကြက္ထဲက လူပ်ိဳတစ္ခ်ိဳကဆုိရင္ျဖင့္ သည္အိမ္ရွင္ သခင္မေလးလုိ ခ်စ္သူမ်ိဳးရဖုိ႔ ေမွ်ာ္ကုိးေနတတ္ၾကျပန္တယ္တဲ့ေလ။ ခင္ပြန္းသည္က သူ႔ဇနီးကုိ အလြန္ျမတ္ႏုိးသလုိ သူ႔ဇနီးေလးကလည္း သူ႔ခင္ပြန္းသည္ကုိ အလြန္ခ်စ္တယ္တဲ့။
မုိးေဖြးေဖြးေလးနဲ႔ လြမ္းေမာဖြယ္၊ ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာ ညေနခင္းေလးတစ္ခုမွာေပ့ါ--ခင္ပြန္းသည္က အလုပ္က ေမတၱာစံအိမ္ေလးဆီကုိ ျပန္လာေနပါျပီ။ အိမ္အျပန္တံခါး၀က ဆီးၾကိဳေနမည့္ခ်စ္ဇနီးေလးရဲ့ ခ်စ္စဖြယ္မ်က္ႏွာ ေလးကုိ ျမင္ေယာင္ရင္းနဲ႔ေပ့ါ။
အိမ္ကုိေရာက္ေတာ့--တံခါး၀ဆီမွ ဆီးလုိ႔ၾကိဳမည့္ခ်စ္ဇနီးေလးကုိ မေတြ႔တာမုိ႔ မီးဖုိေခ်ာင္ထဲမ်ား ရွိေနမလားလုိ႔ ရွာေဖြ႔မိေတ့တာေပ့ါ။ ဒါေပမယ့္ အထင္နဲ႔ အျမင္က လုံး၀ ကြဲျပားသြားတယ္။ ျမင္လုိက္တဲ့ သည္ျမင္ကြင္း--ကုိယ့္မ်က္စိကုိကုိယ္မယုံႏုိင္လုိ႔ ေနာက္ထပ္တစ္ခါ ထပ္ၾကည့္မိျပန္တယ္။ တုန္ရီေနေသာအသံနဲ႔ အင္အားမဲ့သြားလုိ႔ ယိမ္းယိမ္သြားတဲ့ ခႏၶာကုိယ္ကုိထိ္န္းခ်ဳပ္ရင္း ရုတ္တရက္ ေပါက္ကြဲထြက္သြားတဲ့အသံက------မင္းတုိ႔ အဲဒါ ဘာလုပ္ေနၾကတာလဲကြ၊ မင္းေတာ့ ေသဖုိ႔သာ ပ်င္ထားေပေတာ့---
--၀ုန္း--ဆုိတဲ့အသံနဲ႔အတူ ထမင္းစားပြဲေဘးက ထုိင္ခုံတစ္လုံး ေလထဲမွာ ပ်ံ၀ဲကာ ကခုန္သြားေလရဲ့--
ဟုတ္ပါတယ္။ ေယာက္်ားအလုပ္သြားေနတဲ့အခ်ိန္ မီးဖုိေခ်ာင္ထဲမွာ သူ႔ခ်စ္ဇနီးေလးနဲ႔ ရပ္ကြက္ထဲက ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ အနမ္းပန္းခင္းေလးစုိက္ပ်ိဳးေနၾကတာ။ (They were Kissing) မုိးမျမင္ေလမျမင္အေျခအေနေလျဖစ္ေနတာပါ။
--ေနာက္ထပ္ ထုိင္ခုံတစ္လုံ သူ႔ဆီကုိ ေရာက္မလာခင္ သူ႔ခ်စ္ဇနီးေလးက ရုတ္တရက္ လွမ္းေအာ္ေျပာလုိက္တာက--
--ေအာ္-ေမာင္ကလဲ ေဒါသခ်ည္းပဲ။ ေမာင္ ထင္သလုိမ်ိဳးမဟုတ္ရပါဘူးေနာ္။ ဒီမီးဖုိေခ်ာင္ထဲမွာ ဟုိတစ္ရက္ေန႔ကေလ ေမ ၀ယ္ထည့္ထားတဲ့ ဒူးရင္းသီးေလးငါးေျခာက္လုံးရွိတာသိတယ္မလား။ အဲဒါ တစ္လုံးႏွစ္လုံး ေပ်ာက္ေပ်ာက္ေနတာ ေမာင္ရဲ့။ ဒါနဲ႔ မသကၤာလုိ႔ လုိက္ရွာေတာ့ မီးဖုိေခ်ာင္မွာ ဒီေကာင္ေလးကုိ ေတြ႔တာ။ အဲဒါ ေမကေလ သူ႔ကုိ နင္စားလုိက္လုိက္လားလုိ႔ ေမးတာေပ့ါ။ သူက မစားဘူးတဲ့။ ျငင္းတယ္ေလ။ သူတကယ္စားမစား ေသခ်ာသိခ်င္တာနဲ႔ အဲဒါ ေမက သူ႔ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကုိ အေသအခ်ာစစ္ေဆးေနတာပါ ေမာင္ရယ္တဲ့--။
လက္ထဲက ကုိင္ေပါက္ေတာ့မည့္ဆဲဆဲထုိင္ခုံကုိ အသာအယာခ်ရင္း ခ်စ္ခင္ပြန္းက ယုံၾကည္စြာ ေျပာလုိက္တာေပ့ါ--
--ေအာ္၊ ကုိယ္မသိလုိ႔ပါကြာတဲ့--
စစ္ေဆးကၽြမ္းက်င္တဲ့ ခ်စ္ဇနီေလးနဲ႔ ခ်စ္တတ္လုိက္တဲ့ ခ်စ္ခင္ပြန္းေလးေတြ--
-က်ဳပ္တုိ႔ ပုထုဇဥ္ လူသားေတြဆုိတာ အဲဒီလုိ ကၽြမ္းက်င္လိမၼာၾကတာ---
0 comments:
Post a Comment